Delegacje krajowe i zagraniczne - Podróż służbowa z przekroczonym limitem

Kilkumiesięczny pobyt pracownika za granicą jest podróżą służbową. Zwrot kosztów noclegu ponad określony przepisami limit nie jest przychodem pracownika podlegającym opodatkowaniu.

Pracownikowi skierowanemu do pracy poza siedzibę firmy poza wynagrodzeniem przysługują również diety i ryczałt za noclegi. Należności te wolne są od podatku dochodowego - do wysokości określonej w odrębnych przepisach.



Tymi przepisami są: rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju .



Pracownikowi oddelegowanemu w podróż służbową za granicę przysługuje zwrot  kosztów wyżywienia i innych drobnych wydatków - do wysokości diety obowiązującej dla docelowego państwa podróży. Ponadto pracownikowi przysługuje zwrot kosztów noclegu:



- w wysokości wynikającej z rachunku - w granicach ustalonego limitu określonego w załączniku do rozporządzenia dotyczącego podróży służbowej poza granicami kraju lub w kwocie wynikającej z rachunku i przekraczającej ustalone załącznikiem limity (w pewnych sytuacjach), albo - w formie ryczałtu stanowiącego 25 % limitu - w razie nie przedłożenia przez pracownika rachunku za nocleg.



Ustawy podatkowe nie zawierają definicji "podróży służbowej" oraz nie określają czy pracownikom przysługują diety za okres podróży służbowej. Czy zatem jeśli firma w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wysyła swoich pracowników do wykonywania prac za granicę nie na kilka dni, a na kilka miesięcy jest to podróż służbowa?



Należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie kodeks pracy. W art. 77.5 § 1 kodeksu pracy ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową. Zatem, podróżą służbową jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy w celu wykonania zadania służbowego.



Określenie w umowie o pracę m.in. miejsca wykonywania pracy, pozostaje w gestii stron stosunku pracy. Pod pojęciem miejsca pracy rozumie się zarówno stały punkt w znaczeniu geograficznym, jak i pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym będzie świadczona praca. Miejsce pracy nie musi pokrywać się z siedzibą zakładu pracy, bowiem te pojęcia nie są tożsame. Decyzje o tym czy pracownik odbywa podróż służbową podejmuje pracodawca wysyłający pracownika poza miejsce określone jako miejsce pracy.



Przedsiębiorca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie faktycznie poniesione wydatki, związane z wyjazdem służbowym pracowników jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiągnięcie przychodu, o ile nie są one wyszczególnione jako nie stanowiące takich kosztów.



Zarówno w przypadku podróży na obszarze kraju jak i poza jego granicami musi zostać spełniony podstawowy warunek, a mianowicie pracownik musi odbyć podróż służbową, a pracodawca musi dokonać wypłaty należności.



Zdarzają się sytuacje, że koszt jednego noclegu wynikający z faktury jest wyższy niż kwota limitu na nocleg dla danego państwa określona we wspomnianym rozporządzeniu.



Pracodawca może mieć wątpliwość czy zwrócona nadwyżka ponad limit jest dla pracownika przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Korzystną w tej kwestii interpretację wydał Dyrektor Izby Skarbowej 2 października br. (IPPB2/415-1034/08-4/SP), stwierdzając, że w przypadku, gdy pracodawca wyrazi zgodę na zwrot kosztów noclegu, stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit określony w rozporządzeniu, uznając taki przypadek jako uzasadniony, wówczas zwrócona nadwyżka ponad limit, będzie wolna od podatku dochodowego.

--
Stopka

Czarnogora



Lean Manufacturing



Analiza FMEA



Kaizen

Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.

Wyjazdy służbowe, delegacje - zwrot wydatków, diety

Wyjazdy służbowe, delegacje - zwrot wydatków, diety

Autorem artykułu jest Adam Siwicki

Uczestnicy podróży służbowej często zadają sobie pytanie jakie przysługują im diety i na jaki zwrot wydatków mogą liczyć? W kraju dieta za delegację wynosi od dłuższego czasu tylko 23 zł, jeżeli nie przekracza doby i trwa 12 godzin. Natomiast gdy jest krótsza i przekracza 8 godzin, możemy liczyć na połowę tej stawki. Poniżej najważniejsze informacje dotyczące możliwych zwrotów z tego tytułu.

Z tytułu podróży służbowej krajowej lub zagranicznej pracownikowi przysługują diety oraz zwrot wydatków na przejazdy i dojazdy środkami komunikacji miejskiej, noclegi oraz inne udokumentowane cele.Dietę przeznacza się na pokrycie codziennych wydatków na wyżywienie i przysługuje w wysokości określonej odrębnymi przepisami. Zależnie od tego, czy podróż służbowa odbywa się w kraju, czy za granicą.Delegacja krajowa daje prawo otrzymania diety na pokrycie kosztów wyżywienia i wynosi obecnie 23 zł, a przysługuje za delegację nie przekraczającej doby i trwającej minimum 12 godzin. Natomiast możemy liczyć na połowę tej wartości w przypadku, gdy podróż trwa od 8 do 12 godzin. Jeżeli podróż trwa dłużej niż dobę, to za każdą kolejną przysługuje dieta w pełnej wysokości. Chyba, że kolejna rozpoczęta doba trwa do 8 godzin, to wtedy przysługuje połowa z pełnej stawki. Jeżeli pracownikowi firma zapewniła bezpłatne całodzienne wyżywienie, to dieta nie przysługuje. Pracownikowi korzystającemu z noclegów w delegacji przysługuje zwrot kosztów na wykorzystane noclegi w hotelu lub obiekcie świadczącym usługi hotelarskie. Zwrot tych kosztów powinien być udokumentowany rachunkiem lub fakturą. W przypadku ich braku możemy liczyć na zwrot kosztów w wysokości 150% diety. Podróż służbowa może trwać więcej niż dziesięć dni. Wtedy pracodawca zobowiązany jest zapłacić pracownikowi, jeżeli ten w dni wolne od pracy, będzie dojeżdżał do miejsca zamieszkania.
Delegacja zagraniczna także daje prawo otrzymania diety, ale jej wysokość zależna jest od docelowego państwa, do którego jedzie pracownik. Wartość tych diet dla poszczególnych państw określa specjalna tabela, która jest załącznikiem do rozporządzenia o podróżach poza granicami kraju. Główne zasady przy obliczaniu wysokości diety zagranicznej to: za każdą dobę należy się dieta w pełnej wysokości, za niepełną dobę do 8 godzin należy się 1/3 diety, za 8-12 godzin dieta w wysokości 1/2, za ponad 12 godzin przysługuje dieta w pełnej wysokości. Gdy pracownikowi zapewniono częściowe wyżywienie, to wypłaca się część diety w zależności od rodzaju posiłków. I tak, śniadanie 15% diety, obiad i kolacja po 30% diety, natomiast za inne wydatki 25% diety. Zwrot za noclegi w podróżach zagranicznych określony jest limitem w załączniku do rozporządzenia o podróżach zagranicznych. Wydatki za nocleg powinny być udokumentowane rachunkiem lub fakturą. W przeciwnym wypadku zwrot obejmuje do 25% limitu z rozporządzenia. Dodatkowo pracownik może liczyć na zwrot kosztów dojazdu z/do dworca, lotniska w wysokości jednej diety.
Jeżeli pracodawca wyraził zgodę na wykorzystanie samochodu prywatnego pracownika do realizacji podróży służbowej, to wówczas przysługuje tzw. kilometrówka. Liczona jest ona na podstawie faktycznie przejechanych kilometrów razy stawka za jeden kilometr, która jest określona rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z 25.03.2002 r.

Według tego rozporządzenia stawka za jeden kilometr wynosi :- 0,5214 zł dla samochodu osobowego o pojemności silnika do 900 cm sześciennych,- 0,8358 zł dla samochodów powyżej pojemności silnika 900 cm sześciennych ,- 0,2302 zł dla motocykla,- 0,1382 zł dla motoroweru.

Powyższe kwoty ostatni raz były waloryzowane w 2007 roku, co powoduje, że są one nieadekwatne do rzeczywistych cen ropy, czy benzyny. W ostatecznym rozrachunku pracownik często musi dopłacić z własnej kieszeni, jeżeli decyduje się na wykorzystanie transportu prywatnego do podróży służbowej. Rozliczenie delegacji krajowej lub zagranicznej należy sporządzić i przedstawić pracodawcy na specjalnym formularzu polecenia wyjazdu służbowego lub rozliczenia kosztów zagranicznej podróży służbowej.

---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Delegacja pracowników w ramach usług świadczonych przez agencję pracy tymczasowej

Delegacja pracowników w ramach usług świadczonych przez agencję pracy tymczasowej

Autorem artykułu jest LM

Zgodnie z przepisami prawa unijnego agencje pracy tymczasowej mogą delegować swoich podwładnych do wykonywania pracy w innym kraju członkowskim. Analiza przepisów prawa polskiego.

Analiza przepisów prawa polskiego – art. 671–674 k.p. oraz dyrektywy 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 16 grudnia 1996 r. dotycząca delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (zwanej dalej dyrektywą) wskazuje, że z delegacją pracowników w ramach świadczenia usług mamy do czynienia, gdy pracodawca prowadzący działalność w jednym z państw członkowskich świadczy usługi na terytorium innego państwa członkowskiego. W związku z tym ww. przepisy Kodeksu pracy adresowane są do przedsiębiorców–pracodawców mających siedzibę w innym niż Polska państwie członkowskim, którzy świadczą usługi na terytorium Polski. Natomiast w przypadku przedsiębiorców–pracodawców prowadzących działalność w Polsce i świadczących usługi na terenie innego państwa członkowskiego mogą znaleźć zastosowanie przepisy prawa pracy państwa członkowskiego, w którym świadczą usługi. O tym, kiedy i w jakim zakresie regulacje prawa pracy innego państwa członkowskiego stosuje się do przedsiębiorców–pracodawców z Polski, stanowi wspomniana powyżej dyrektywa.

Definicja pracownika

Pytanie, jakie warto postawić w związku z różnym rozumieniem terminu „pracownik” w prawach poszczególnych państw członkowskich, dotyczy kwestii, według jakiego prawa określamy, czy osoba delegowana przez przedsiębiorcę jest pracownikiem. Właściwe do określenia, kiedy mamy do czynienia z pracownikiem, jest prawo państwa członkowskiego, na którego terytorium dana osoba została delegowana (art. 2 ust. 2 dyrektywy). W przypadku przedsiębiorców z innych państw członkowskich niż Polska, którzy świadczą usługi na terytorium Polski, decydująca jest definicja pracownika sformułowana w art. 2 k.p. Z kolei dla przedsiębiorców prowadzących działalność w Polsce i świadczących usługi na terytorium innego państwa członkowskiego decydująca jest definicja „pracownika” przyjęta w prawie tego innego państwa członkowskiego.

Pracownik delegowany

Wiedząc, kogo uważamy za pracownika, warto wyjaśnić, kim jest „pracownik delegowany”. „Pracownikiem delegowanym” jest pracownik, który przez ograniczony czas wykonuje swoją pracę na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo, w którym zwyczajowo pracuje (art. 2 ust. 1 dyrektywy). W związku z tym o delegacji pracowników w ramach świadczenia usług mówi się w sytuacji, gdy w trakcie trwania stosunku pracy pracownik zmienia miejsce świadczenia pracy w ten sposób, że ma świadczyć pracę na terytorium innego państwa członkowskiego niż dotychczas. A więc dyrektywa i przepisy państw członkowskich wydane na jej podstawie nie znajdą zastosowania, gdy pracownik zostanie zatrudniony przez pracodawcę mającego na przykład siedzibę w Niemczech wyłączenie w celu wykonywania pracy na terytorium Polski, ponieważ w takim przypadku Niemcy nie są miejscem, w którym pracownik zwykle pracuje.

---

Lean Manufacturing

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Dieta w delegacji krajowej i zagranicznej

Dieta w delegacji krajowej i zagranicznej

Autorem artykułu jest Magdalena Hojnor

Pracownikom, których oddelegowano do odbycia podróży służbowej, przysługują diety (specjalne dofinansowania z tytułu podróży na poczet poniesionych wydatków). Ich wysokość uzależniona jest od miejsca delegacji i oczywiście od czasu jej trwania.

Podróże służbowe możemy podzielić na krajowe i zagraniczne.
Delegacje krajowe:
Według podstawy prawnej czyli rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 30 listopada 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności (...) z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz.U. nr 227, poz. 1661)
W delegacjach krajowych, które trwają do 8 godzin dieta nie przysługuje. Natomiast jeśli podróż służbowa trwa od 8 do 12 godzin, to przysługuje połowa diety, a gdy delegacja trwa ponad 12 godzin, wtedy przysługuje dieta w pełnej wysokości. Jeśli podróż służbowa trwa dłużej nniż dobę, to za każdą dobę przysługuje pełna wysokość diety. Z kolei za niepełną dobę wysokość diety jest następująca: do 8 godzin – połowa diety, ponad 8 godzin – cała stawka.
Istnieją dwa przypadki w których dieta nie przysługuje. Po pierwsze gdy pracownikowi zapewniono już bezpłatne, całodzienne wyżywienie. Po drugie gdy osoba została oddelegowana do miejscowości swojego zamieszkania.
Obecna stawka wysokości diety w podróżach krajowych to 23 zł.
Delegacje zagraniczne:
Pracownik, który został oddelegowany w podróż zagraniczną ma prawo do zaliczki w walucie obcej (ewentualnie w polskiej) na niezbędne koszty podróży i koszty pobytu za granicą np. wyżywienia.
Za każdą dobę delegacji przysługuje pracownikowi dieta w pełnej wysokości, a za niepełną dobę są to następujące stawki: do 8 godzin – 1/3 diety, od 8 do 12 godzin – połowa stawki, a ponad 12 godzin – cała dieta.
W przypadku, gdy pracownik otrzymuje na takiej delegacji częściowe wyżywienie, to przysługuje mu: na śniadanie – 15%. diety, na obiad – 30%, na kolację – 30% oraz na inne wydatki – 25% diety.
Dodatkowo dietę wypłaca się pracownikowi w takiej wysokości, jaka obowiązuje w destynacji podróży służbowej.
Oprócz tego jeśli zapewniono pracownikowi bezpłatne, całodzienne wyżywienie, przysługuje mu 25 %. diety na tzw. inne wydatki.

---

Magdalena Hojnor

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl